Ik ben gelukkig getrouwd met Arnhem, maar toch zit ik nu even in een mindere fase van dat huwelijk

Er zijn van die cruciale levensvragen, zoals: ben ik met de juiste persoon? Voelt het nog als een voorrecht om met de ander te zijn? Of zit je ongemerkt met elkaar opgescheept, omdat beide partijen eigenlijk op elkaar uitgekeken zijn, dat je puur uit gewoonte en angst voor eenzaamheid nog bij elkaar blijft?