Hoewel ik het onaardig vond om de mans grote buik te benoemen, voelde het ook lekker, ‘lul’ en ‘dikke pens’ roepen

Mijn vader was in het verkeer een Captain Haddock. Vooral in de weg rijdende auto’s, die in zijn ogen tergend langzaam links reden, kregen het te horen. Of beter: wij – zijn gezinsleden – kregen het te horen. Het gescheld bereikte de andere bestuurder natuurlijk niet.