Een geschenk wil ik ziek zijn niet meer noemen, toch geeft het - als het ergste voorbij is - ook wel iets van rust

Toen ik me steeds beroerder voelde, klonken er in mijn hoofd zich herhalende zinnen uit het Arnhemse volkslied. ‘We zin de jongens uut Ernem. Eerst hebben we het kout en dan weer werrum.’